ΑΠΟΥΣΙΑ

Στην ζαχαροπλαστική μας έλεγαν οτι η η απουσία ενός υλικού κατά την παρασκευή θα μπορούσε να είναι καταστροφική για το γλυκό μας....
Μήπως το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μια σχέση; .....
Αγάπη, εμπιστοσύνη , κατανόηση... Το τρίπτυχο της επιτυχίας...Τα υλικά της ευτυχισμένης σχέσης;.... Η απ- ουσία ενός εξ αυτών τελικά είναι ικανά να κάνουν μια σχέση να οδηγηθεί στο τ-ΕΛΟΣ....
Αν το ''γλυκο'' λοιπον ειναι πετυχημενο... Καλη σας ορεξη....
Αν οχι... Τοτε κατις πταιει....

ΑΡΑΖΩ....

Αράζω...πάνω σε μια ακρογιαλιά
Αράζω...μέσα σε μια αγκαλιά
Αράζω... στο φως του φεγγαριού
Αράζω... στις σκέψεις του μυαλού

Αράζω...σ ένα λιβάδι ερημικό
Αράζω.. στον πλάτανο που αγαπώ

Αράζω...μ ένα πουλί που τραγουδά
Αράζω... σε μια καρδία που μ αγαπά

ΑΡΑΖΩ....

ΑΡΑ....

ΖΩ....

ΑΧ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ....

Άγρια...πλανεύτρα....υγρή....

Με δροσίζεις , με χαλαρώνεις, με μαγεύεις...

Με παίρνεις στην αγκαλιά σου και αφήνομαι στα υγρά σου χέρια...

Αν θες με πνίγεις...

Αν θες με μεθάς...

Αν θες μου θυμώνεις ....

Και αν θες....

Μ αγαπάς....

ΧΡΟΝΟΣ

ΠΑΡΝΗΘΑ ΧΙΟNΙΣΜΕΝΗ ΕΝ ΕΤΟΣ 1890

Είχα καιρό να γράψω σ αυτό το ιστολογιο μου...Και αυτό γιατί τελικά ο χρόνος μπορεί να είναι το ψευδώνυμο μου αλλά είναι και μέγας εχθρός ταυτόχρονα. Και μιλώντας για χρόνο βλέπω αυτή εδώ την εικόνα....Την Πάρνηθα ανέπαφη και χιονισμένη...Ένα εκκλησάκι πάνω σ έναν λόφο...Και έναν χωματόδρομο να περνάει από μπροστά.... Σήμερα αν ο φωτογράφος που είχε τραβήξει αυτή την φωτογραφία στεκόταν στο ίδιο σημείο ξέρετε τι θα έβλεπε; Μια Πάρνηθα καμένη... ένα εκκλησάκι κατεστραμμένο ... και την εθνική οδό Αθηνών Λαμίας.... Και αναρωτιέμαι... Τελικά ο χρόνος είναι φθοροποιό στοιχείο η ο άνθρωπος;....